Duo Paul en Wesley sleutelen met hart voor de zorg

Om zeven uur in de ochtend draait de sleutel om in de bus. Monteurs Paul (54) en Wesley (36) zijn dan al onderweg naar het eerste verzorgingstehuis van de dag. Daar wacht elke dag weer een nieuwe technische klus op hen. “We weten nooit precies wat we aantreffen, maar we lossen het altijd samen op.”
Wesley groeide op in Deventer en woont nu in Heeten. In 2020 stapte hij over van het werk in de industrie naar de zorgtechniek. “Na twaalf jaar bij hetzelfde bedrijf wilde ik iets anders. Minder stress en meer tijd voor mensen. Bij HartingBank vond ik dat.” Paul werkt er al sinds 2018. Hij werkte voorheen in werkplaatsen in Duitsland en Nederland maar besloot het rustiger aan te doen toen zijn gezin meer aandacht nodig had. “Ik heb drie kinderen en een van hen heeft een lichte beperking. Dan veranderen je prioriteiten.”
Op elkaar afgestemd
De twee werken als een goed team. In zorginstellingen onderhouden ze hulpmiddelen zoals bedden, tilliften en rolstoelen. Het klinkt simpel maar dat is het niet altijd. “Je werkt in kleine kamers, met bewoners, zorgmedewerkers en strakke planningen. Het is passen, meten en vooral: samenwerken”, vertelt Paul. Terwijl Wesley sleutelt, werkt Paul de werkbon af en dan wisselen ze weer.
Het is passen, meten maar vooral samenwerken
Toch draait hun werk niet alleen om techniek. Wesley: “We zijn het gezicht van HartingBank. We denken mee met de klant en helpen waar we kunnen, ook als het niet op de bon staat.” Paul is het daarmee eens. “Een bed verplaatsen of een kastje terugzetten? Geen probleem. Je doet het samen.”
Werken met plezier
’s Nachts worden hun bussen bevoorraad door chauffeurs die de juiste onderdelen ophalen in Drachten. Daardoor kunnen Paul en Wesley hun dag meteen goed beginnen. “Geen wachttijd, gewoon gáán.” En dat gáán mag je letterlijk nemen. Paul, die drie vingers aan zijn rechterhand mist door een ongeluk met een jetski in Portugal, draait moeiteloos mee. “Ik red me prima en het voelt niet als een beperking.”
Aan het einde van de dag rijden Paul en Wesley terug naar huis. Soms moe, maar altijd met het gevoel dat ze verschil hebben gemaakt. “Wij houden de zorg draaiende en dat doen we met plezier.”


